بدون امضاء
بدون امضاء

بدون امضاء

آخر هر شب از خودم می پرسم، راضی هستی؟ و هنوز می ترسم به آینه خیره شوم. نمی دانم شاید وسواس گرفته ام. وسواسی برای از بین نرفتن لحظه هایم. انگار سی و پنج سالگی عجیبترین سن دنیا باشد. 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد