صبح دوم مرداد

صبح شده، نور تا ته اتاق آمده و من معلوم نیست دوباره کی در این اتاق بی همتای آبیم بیدار باشم در این موقع صبح. هیچ صدایی نیست جز عبور ماشینها از اتوبان که اگر پنجره دوجداره را ببندم همان صدا هم نخواهد آمد و در سکوتی محض فرو خواهم رفت. اما نسیمی که گاه به گاه می وزد در این تابستان گرم را ترجیح می دهم به صداها. عادت کرده ام به صداها، به نسیم خنک و به صدای یاکریمی که از دور می خواند. 

گلهای آفتابگردانم خوب هستند آنقدر که از مدت نگهداریشان گذشته اما آنها از زمانی که نوشته -سه تا پنج روز- دارند عبور می کنند و هنوز سرحال و زیبا و قشنگ به من نگاه می کنند. دلم به همین ها خوش است که بیدار شوم و صبحم را با آفتابگردانهای زرد در پهنه دیواری آبی ببینم.

همه خواب هستند. و من صدای تیک تاک ساعت را می شنوم. و نور تابیده روی تک تک بشقاب های روی دیوار .

و من روز را آغاز کردم.