گمشده

دیدی وقتی یک چیزی که برایت با ارزش و مهم است گم می کنی ، چه حسی داری ؟ همه جا را می گردی، زمین و زمان را، هر جا که فکرش را می کنی، دوبار، سه بار و شاید بیشتر، حتی جاهایی که شاید آن شی نیفتاده باشد.باز هم می گردی.بی توجه و هی به یاد می آوری آخرین بار کی و کجا دیده بودیش یا چطوری بود یا آخرین بار کجا بود؟

حالا فکر کن آدم مهمی از زندگیت را گم کنی یا دیگر نبینیش.دنبالش می گردی ، هر جا می روی ، کاری نداری آنجا با هم بودید یا نه، همه خیابانها و شهرهایی که می روی و شاید کسی شبیه اش را ببینی اما خودش را ...

حس عجیبی است گم کردن. امید داری که وقتی مال خود خود توست حتما جایی همین نزدیکی است و تو آن را نمی بینی . و شاید تا چند وقت باور نکنی گم شده و دیگر نیست.

در مورد آدمهای مهم زندگیت هم فکر کن ، تا مدتها باور نمی کنی نیستند و با همین باور صبح را شب می کنی و حتی شاید اشکی هم نباشد برای ریختن.

تا مدتها دنبالشانی و بعد از یک مدت دیگر هیچ حسی نداری.یخ می زنی و گم می شوی بین نداشته ها ...

حالا وقتی که آن شی باارزش پیدا شود چقدر خوشحال می شوی و همه شادیهایت برمی گردد.

در مورد گمشده های زندگی هم همینطور است.

نمی خواهم شادیم را گم کنم حتی اگر چیز باارزشی را گم کرده باشم.