ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

دارم چه چیزی گوش می‌دهم؟ مثل اولین بار که گوش می‌دادم . توی راه بودم. آنقدر گریه کردم که اشکهایم می‌رفت توی گردنم و روسریم را خیس می‌کرد. داشتم از خانه می‌رفتم به خانه مامان. بعد زنگ می‌زنی به امام رضا. باز می‌زنم زیر گریه. بعد از آن روز بچه ها بلیط گرفتند. کاش نمی‌رفتم مشهد. کاش ... امشب باز می‌خواهم همانطور گریه کنم. به حرفهایت با امام رضا گوش بدهم و زار بزنم. 

از روز تولد تا امشب چند روز گذشته؟ چه بر تو رفته؟

چه بر من گذشت؟  

کاش زودتر بگذرد. تو دیگر خوب شده ای. 

جای تو نبودم و خیلی چیزها را نفهمیدم. 

دلم می‌خواست بیایم حیاط خانه که خوب به گلهایت آب بدهم. اما تابستان تمام شد. هر بار که به اینجا می‌رسم دلم برای گلهایت می‌گیرد. 

دلم برای خیلی چیزها میگیرد. 

خواب دیدی رفته ای مشهد.