رفتم نقاشی‌های احمدرضا احمدی را دیدم و وقتی به میم گفتم به خاطر او رفتم، خیلی خوشحال شد. از همان جا برایش عکس نقاشیها را می‌فرستادم. چقدر فاصله هم معنا داشت هم نداشت. گفت کاش با هم بودیم. کاش.