اعتراض

یاد سال ٨٨ افتادم و نگرانی هایم و اینکه رفتم ایرانسل خریدم که بتوانم اینترنت داشته باشم، با همان گوشی نوکیا توی فیس بوک می رفتم و می خواندم و یکبار هم به تو زنگ زدم و گفتم مواظب خودت باش. بالای پشت بام بودم . ساعت ده شب بود و همه الله اکبر می گفتند.

این روزها کجایی؟

این روزها چقدر این اعراضات برایم مثل شوخی بیمزه ایست، که هدف ندارد و بی نظم است و ته ندارد.

 نگران مردم هستم .

فیلتر شده اند تلگرام و اینستگرام اما من باز با ایرانسلم توانستم همه را چک کنم.

هیچ کس نیست،

خوابم نمی برد.

و من تنهایم. تنهای تنها.