(۷)

نوشتی باید این هفتگانه را تمام کنی تا همه چیز تمام شود .
سرم سنگین است .گیج و منگم . سخت نفس می کشم . و گوشهایم گرفته است . صداها را خوب نمی شنوم . می دانم این حالت به خاطر قرصهایی است که این چند روز برای خودم تجویز کرده ام . دیشب خوب نخوابیدم . باران نمی گذارد . انگار کسی پشت پنجره اتاقم با سطل آب می ریخت . ترسیده بودم . پس این بارانهای طوفانی کی تمام می شود تا راحت بخوابم .دیشب در مهمانی به خاطر سرما خوردگی نتوانستم نازی و رمینا را ببوسم . نازی که تازه از سفر برگشته بود و چقدر هم حرف داشت و هنوز هم دارد .و رمینای توپولوی مو مشکی که دو هفته دیگر چهار ماهش می شود . دلم برای لپهایش ضعف می رود . زمان دیگری نبود سرما بخورم ؟ چقدر کلمه در ذهنم بود اما همه اشان تا صبح یادم رفت . از تب دارم می سوزم .
نوشتی چقدر آدمها کوچکند .چقدر دنیا کوچک است .
صبح خواب بستنی های رنگ و وارنگ می دیدم که هر چه می خوردم مزه اشان را نمی فهمیدم . سرمای دیشب مثل سرمای زمستان بود . تو یاد من افتاده بودی . به خاطر باران .صبح دلم می خواست گریه کنم .بالاخره صورتم خیس شد . و راحت شدم .
نوشتی چقدر گریه کردن سخت شده است .باید نزد دکتر بروی .