در بیابان وحشتزای عدم ؛ مسافری سرگردان ؛ راهی طولانی و تاریک را در پیش گرفته بود و آهسته به جانب دنیا روی نهاده بود . این رهگذر غریب که در نتیجه عشقی آسمانی و زیبا از وجودی مذکر به بطن زنی پاک و عاشق تغییر مکان داده بود همچون بذری که به دست باغبانی کار آزمو ده در دل زمین قرار گیرد ؛ در وجودی مهربان ؛ گرم و پر اشتیاق و امید ؛ به انتظار روز موعود پنهان گردید . این غریبه دوست داشتنی ؛ طی نه ماه سفرش ؛ صورتهای گوناگونی به خود گرفت . آب بود و تک سلولی ذره بینی . رفته رفته گوشتی شد . قیافه ای گرفت . مهندس آفرینش بر اندامش خطوطی ترسیم کرد تا رفته رفته چشم و گوش و دست و پا ظاهر شد . ایام گذشت . شبی گذشت و روزی سر انجام ؛ انقلاب و فشاری در زندگی . ناگهان چشمان این غریبه زیبا ؛ ناتوان و خسته ؛ در محیطی پر از جنجال و غوغا بر جماعتی گشوده شد که همه می خندیدند و شادی می کردند و
آغاز ... آغاز زندگی ....
************************
این متن را نازی عزیزم برای روز تولدم نوشته بود . خواستم شما هم بخوانید . خوشحالم . چون روز خوبی است و کسانی بهم تبریک گفتند که انتظارش را نداشتم .