با عجله

می نویسم دلم نمی خواهد تمام شود . دلم می گیرد . واقعا می گویم . شاید باور نکنی . دلم می خواهد با دستهای بزرگت جلوی آمدن بهار را بگیری . من که همیشه عاشق پرده های شسته و پنجره های بی پرده بودم  امسال اصلا دلم نمی خواهد زمستان تمام شود . شاید چون برف نیامد . از آن برفها که کوچه ایمان بند بیاید . دلم آدم برفی می خواست .نه فقط یکی بلکه ده تا .شاید هم بیشتر . نمی دانم . سرم را گرم کردی به چیزهایی که دوستشان دارم . به هنر و من دیگر تو را واقعا گم کردم . امروز به کتابخانه رفتم و نوشتم . نوشتم تا خسته شوم و دیگر به هیچ چیز فکر نکنم . و بعد اجرای پایان نامه یکی از دانشجوها را دیدم . برایم خوب بود . برای دو روز اول خوب بود . و همه اش می ترسم . نکند اسفند لعنتی بگذرد و تو را نبینم . شاید فصول زیادی بگذرند اما نمی خواهم امسال را از دست بدهم . نمی دانم چرا . دلم می خواهد لحظه لحظه اش را ببلعم . روزها شادم و شبها کابوس می بینم .شاید مثل دیگران یا نه متفاوت . نمی دانم . امروز عاشق ایران شدم . و به ایرانی بودنم افتخار کردم که فرهنگ غنی اش هیچ گاه از بین نرفته با گذر زمان و ادیان و جنگها هنوز همان ایران است و به قول استاد درس حجم سازی مثل جیوه می ماند همه چیز را درونش حل می کند و همه چیز ایرانیزه می شود و چقدر ما رابا خودش به دوردستهای این سرزمین بزرگ برد . درختهای خشک دارند جوانه می زنند اما من ... می ترسم که برای همیشه تمام رویاهای شبانه و دلتنگیهایم را با آمدن بهار از دست بدهم . می توانی جلویش را بگیری؟

*شاید می خواستی

گنجشک دلم را نپرانی !!