نکته

وقتی توی این موسسه یا به اصطلاح ما دانشگاه قبول شدم از من (و البته هر کسی که قبول شده بود) مصاحبه علمی و مذهبی به عمل آوردند .از من خیلی سوال کردند که برای ورود به دانشگاه برایم عجیب به نظر رسید چون انگار شنیده بودم شب اول قبر از این سوالها می پرسند !!در مورد حجاب هم پرسیدند . من افاضاتی کردم که البته بهش اعتقاد هم دارم و این حجاب اجباری جامعه را نمی پذیرم و خودم هم از کسانی هستم که به غیر از تحمیل جامعه تحمیل خانواده را هم تا حد بسیاری باید قبول کنم .برای همین فکر می کنم ( البته به قول استاد مگر تو فکر هم می کنی؟) حجاب مختص به جنس مونث نیست که هزار بار بیشتر آقایان باید حجاب اشته باشند که کار آنها سختتر از خانمهاست . من با یک نگاه هیچ وقت یک دل نه صد دل عاشق کسی نمی شوم اما آنها (نگویید نه که بسیار شنیده ام در کتابها فیلمها و در واقعیت و حقیقت )بیشتر مواقع با یک نگاه دلباخته خانمهای گرامی می شوند .حالا مدتی که تازه دانشجو شده ام می بینم که آدمها چه رنگی عوض کرده اند فقط برای اینکه قبول شوند .و محیط دانشگاه عجب خفن هنری است .من موافق یا مخالف این نیستم . من دلم می خواهد لباسهای رنگ وارنگ بچگی را باز هم بپوشم و خیلی بهتر از لباسهای تنگ و کوتاه و ...اکنون است .

بعد از نگارش

(وای بابا بی خیال شو این یه تیکه رو بدون امضا !)

راجع به نظر آخر که برای پست قبلیم نوشته شده ؛ به راستی پشت این جمله چه چیزی هست ؟ من از رادیو آهنگ عصار را شنیدم که این قسمت از شعر سهراب را می خواند به غیر از این جمله . برایم سوال پیش آمد چرا ؛ چرا سانسور . تا کجا؟والبته باید از شاعر پرسید منظورش چی بوده و البته خودم منظورم فقط نشان دادن یک حس زیر باران بود . همه به چتر و غیره فکر می کنند و من هرزه به این چیزها........