objects in mirror are closer than they appear

تو از دخترکان شهر فال می خری و من از پسرکان که شاید به گوش تو برسد که حالم چگونه است .که یادم نمی رود چگونه به خانه کنار خیابان نشستی و مظلومانه سیگار کشیدی . به خاطر حرفهای من بود یا دلت خواسته بود ؟ نمی دانم . اما من مثل همیشه گریه کرده بودم و مثل همیشه ها شاکی بودم و پناه آورده بودم به تنها پناهم که حالا هم ندارمش .

تا سر زلف تو در دست نسیم افتاده است        دل سودا زده از غصه دو نیم افتاده است

نمی دانم تعبیری که نویسنده پشت آن نوشته درست است اما دوست دارم دل خوش کنم به نوشته هایی که کلیه حقوق مادی و معنویش منحصرا متعلق به اوست .باور می کنم که بیهوده غصه تمام روح و فکرم را احاطه کرده است.

ـبرای خانومتون فال نمی خرید ؟و ما که داشتیم بستنی می خوردیم توی سرمای زمستان متوجه دخترک شدیم و تو شیشه را پایین دادی و فال خریدی !

مگر ما چند زمستان سپری کردیم ؟