بیداری

دیوانه ام مپندار؛

در لحظاتی که هیچ صدایی نیست ؛ هیچ نوری نیست جز شعله قد کشیده شمع ؛

اگر لبخند می زنم در پس خاطره های نیم سوخته ؛

اگر با تک ستاره قاب پنجره اتاقم 

راز دل می گویم

و یخ دستانم با گرمای صدای تو آب می شود ؛

دیوانه ام مپندار

اگر روی کاغذ سفید ؛ برایت می نویسم ؛ با مداد سیاه ؛ هنوز دوستت دارم ؛

پ ن : شاید به گوش خدا برسد .