نیمه ابری

توی فکرم ، فردا کنفرانس دارم و همه مطالبم آماده است ، آیا خودخواهی است ؟ که کسی را بدبخت کنی و بدنیای کثیفی که هستی بیاوری که فقط گفته باشی یادگار عشقم است ؟ هنوز درگیرم با سوالی که مدتها در ذهنم است و جوابی نمی یابم ، یا در عذاب وجدان گیر می کنم ، باد سرد پائیزی و ماه قلنبه و زن همسایه که با سگش در حال پیاده روی است ، چرا ؟ چرا؟ کاش جوابی داشتم ، امروز موقع بازگشت حس عجیبی داشتم ، خلاء، توخالی بودن ، مخم خالی شده بود از هیچ ، به دخترکی فکر می کردم که سربند می بست تا زیباییهایش را بپوشاند یا از خود زیبایش می ترسید ، برای نقاش رنگ می سابید، فکرم مشغول است ، به دلشوره ای که همیشه موقع بازگشت دارم به خانه ،به دلخوری های دوستان دانشگاه از خودم ، و آدمهایی که طبل تو خالیند و صدایشان همه جا را برداشته ، به موضوع عکاسیم ، به زن، و کلمه هایی که  می نویسم ، کار ، تلاش ، آزار ، ظلم و خشونت ، استقلال، تنهایی،