مانده تا برف زمین آب شود

دلگرم می شوی وقتی شیرین عبادی چشم در چشم تو می اندازد و لبخند می زند . وقتی فریده غیرت از قانون حرف می زند و لغو مجله را قانونی نمی داند . وقتی شادی صدر از بکار بردن فعل گذشته پرهیز می کند و می گوید زنان چشمه آگاهی است که هنوز دارد می جوشد . و شهلا شرکت که مهربانانه پاسخ سلامت را می دهد . خوشحال می شوی وقتی بزرگ امضا می کنی و اسمت را زیر اسم الهه کولایی ، نوروزی ، قاضیان ، اردلان و ... خیلی های دیگر می نویسی . مریم و بقیه اعضای تحریریه را می بینی که روسری سفید به نشانه صلح سر کرده اند و گیاه سبز را به نشانه رویش به سینه دارند .  از شعر آسیه امینی لذت می بری ، حرفهای مژده دقیقی و فاطمه صادقی را می فهمی .من فقط مجله زنان را می خواندم و می خوانم . من فقط چندین بار در محیط گرم و دوستانه اشان بوده ام ،و همیشه این جمع دوست داشتنی را حامی خود می دانستم و می دانم .