من هنوز خواب می بینم

اولین سه شنبه نیست که دل آشوبم ، که نگرانم ، و شاید چیزی شبیه دلهره درونم می جوشد ، تحملم می کنید ، خودم نیز گاهی خودم را تحمل می کنم که چقدر صبور نیستم و کودک می شوم ،می خواهم بگویم وقتی که زمان بگذرد ، وقتی که این روزهای سرد پربرف گذشته ام شود ، در یادم می مانید ، در یادم هستید و از شما یاد خواهم کرد مثل دیگرانی که هر روز با من اند ، اکنونِ من نیستند ، اما حرفهایشان در ذهنم با صدای خودشان شنیده می شوند ، با خودکار قرمز می نویسید با احتساب ده نمره تحقیقی و امضاء می کنید ، من به خیابان شلوغ پر ماشین خیره می شوم ، قیافه اتو اون جوری نکن ،به زور می خندم، نگاه کن اخماشو ، ابروهایم را بالا می اندازم ،تو برای چی مضطربی ،نفس عمیق می کشم و سعی می کنم به انتهای امروز فکر نکنم ،تصویر هردویمان در شیشه مترو افتاده ، می دونی پیر بشی شبیه کی می شی؟ نمی دونم ، شبیه پروانه معصومی ،لبخند می زنم، البته اگه مدل افسرده ها پیر نشی ، تا حالا کسی بهم نگفته بود ،کل شهر را با شما می چرخم که فقط با شما باشم ،خواب دیدم خیلی پیر شده اید ، تو همش برای ما خواب ببین ، خیلی پیر ، ، خب مگه نمی بینی هر روز دارم پیرتر می شوم ،برف آمده بود مثل امروز ، و می فهمم رابطه های ما آدمها هم مثل باریدن برف و آب شدنش می مانند ، یکروز هست و یک روز نیست و من تازه امروز می فهمم ،

باران که بارید ، گفتم زمستان تمام شد،

 فردا روز خوبی برای خداحافظی است ،