با اجازه بزرگترها

هنوز وقت دارم . وقت دارم که بزنم زیر همه چیز . اما افتادم توی سراریزی . من یک هفته فاصله دارم . هفت روز وقت دارم که تنها باشم . و بعد از آن تنهاییم تمام می شود و من دو نفر می شوم یا ما دو نفر یکی می شویم . نمی دانم . گاهی تردید دیوانه ام می کند . اما بله واقعی را باید بگویم . و نترسم . نفسم بند می آید وقتی فکرش را می کنم . چادر سفیدم را امروز مامان دوخت . چادر بخت . خوشبخت خواهم شد . همین را می خواهم .وقتم تمام خواهد شد . من زیاد هم تغییر نکرده ام ؟ کتاب خواندنم . غر زدنهایم . یکهو خل شدنهایم . کار کردنم بیشتر شده . و فکر کردنهایم . من همانم . فقط قرار است حلقه ای بیاید برود در انگشت دوم دست چپم جا خوش کند . به سلامتی .