همسر

شریک داشتن سخت است . خوب هست اما سخت است . شاید من زیادی نازک نارنجی باشم . توی کار که خیلی دیده ام حتی حالا که یک جورایی کار حرفه ای توی دنیای هنر را با یک گروه شروع کرده ام . همه تازه کاریم . و حالا در زندگی مشترک هم با او تازه کارم و چیزهای تازه یاد می گیرم و همه اش باید مواظب باشم . یک هفته شده و من هنوز باور نمی کنم . هنوز باورم نشده که زن مردی هستم با هیچ کدام از معیارهایم . با هیچ کدام از بلند پروازیهایم اما حداقلش این است که من را همین جوری که هستم قبول کرده و دوستم دارد . منی که این روزها بسیار درگیر شده ام . درگیر مسایلی که نمی توانم با او درمیان بگذارم و همان بهتر که نداند . و باید زمان درستش کند .منی که بسیار رویاپردازم و ذهنم پر شده از فانتزی که این روزها هیچ کدامشان را ندارم . خدا را شکر که هنوز تنهایی هایم را دارم . با کتاب و فیلم و مجله . شاید دارم غلو می کنم . او مرد خوبی است و بدهایم را می پوشاند .