قبل از طلوع

 دختری که در آزمایشگاه پشت کانتر نشسته ، موهایش را تازه شرابی کرده ، آن هم برای عروسی خواهرش که فرداست . خوشحال است . معلوم است هر روز صبح زود بیدار می شود و کارش را دوست دارد . محیط کارش هم برایش خوب است .با اینکه صبح زود است ، اما خوش اخلاق است و با همه با صدای خوبی شوخی های خوبی می کند . نام پدرم را می پرسد . و می گوید او را می شناسد . اینجا آمده آزمایش داده . سرم را تکان می دهم . پول آزمایش را حساب می کنم . می گوید کی بیدار شدی و من ساعت مچی سرخابیم را نگاه می کنم و می گویم هفت . می گوید باید صبر کنی . دو ساعت قبل از آزمایش باید بیدار می شدی . من گفتم یعنی باید تا نه صبر کنم و می گوید برای آزمایش درست، بله . و من ساعت را نگاه می کنم ، دوباره . تازه یک ربع به هشت است . دفترچه ام را نگاه می کنم . چیزهایی که نوشته ام می خوانم .و به موزیکهای انتخابی آزمایشگاه گوش می دهم . قدیمی اند و خاطره انگیز . از م می پرسد می خواهی حامله شوی ؟ مکث می کنم و آرام می گویم بله و به دنیای خودم پرت می شوم . یعنی واقعا تصمیم جدی دارم ؟ درست است ؟ و من باز مثل آدمهای گیج خودم را به بی خیالی می زنم . اینکه حالا بعدا بهش فکر می کنم .