برای تو ، میس بُرن

تنهاییت را به من بده

به آفتاب ، به ظهر چسبناک تابستان

تنهاییت را ببخش

به باد ، بادی که زیر سایه درخت مهربان خنک تر است .

تنهاییت را بشوی

در آب ، دریا ، حتی گاهی می شود زیر دوش حمام تنهایی را شست و پاک کرد.

تنهاییت را به من بده

به جان ستاره هایی که دیشب مواج بودند ،

به جان همان تنها شهابی که یکهو دلم را برد و آرزوی من را با خودش برد.

تنهاییت را با من تقسیم کن عزیزکم،

مهربانم !

پ ن : دوباره عاشق شدم ، شاعر شدم ، و مدیون تو هستم که هستی و آمدی و ماندی .