تب عشق و پل چوبی و ...

درد مشترکی بود که تمام می شود به زودی . شاید الان هم تمام شده . "عشق اونه که حالت خوب باشه ". من آن موقع هم کمی حالم خوب بود و دقیقاً یکهو خودت را کندی . یادم هست و نیست . مثل جواب هدیه تهرانی به بهرام رادان توی " پل چوبی " . امروز و دیروز با خودم تکرار می کردم تو الان برلینی ، اجرا داری و ازدواج کردی . و من در جواب این پیغام صمیمی ترین دوستم خوشحالم که همیشه تو را بیشتر از من می دید و می بیند - تو با دیگران در مورد من راحتتر بودی و ما با هم سخت بودیم -واقعاً احساس خوبی دارم . " این قصه تموم نشده و نمی شه و توی ذهن آدم ادامه داره " .دقیقاً ده سال . مثل توی فیلم . و همین جا تمام می شود و من با گذشته ام خداحافظی می کنم . شاید چند بار تا حالا این کار را کرده باشم . ولی این بار خیلی جدی است و با رضایت کامل است . خوشحالم و می خواهم امشب لازانیا درست کنم .