بازنویسی یک دردِ بی درمان

هنوز هم عادت داری ، تا نگاهت بیفتد به یکی از چشمهای معصوم که آویزان پنجره ماشینت شده اند ، دلت آنچنان بلرزد که همه فالهای دخترک را بخری و دلش را شاد کنی که دیگر مجبور نیست در این سرما این طرف و آن طرف برود و با التماس فال حافظ بفروشد ؟هنوز هم ماشینت پر می شود از گلهای خشک که خریده ای یا حتی مثل آن دفعه همه لُنگهای آن بچه را خریدی و به هر کداممان یکی دو تا لُنگ می رسید برای ماشین های نداشته ایمان .از وقتی نیستی ، از وقتی هستی و در زندگی من نیستی ، نمی توانم زل بزنم به چشمهایشان ، نمی توانم بایستم و گل نرگس بخرم ازشان . نمی توانم دستها و صورتهایشان را ببینم و یاد تو نیفتم .
حالا هر وقت توی ماشین میس برن می نشینم ، می دانم یادآور همان روزهاست ، او هم هر بار فال می خرد ، گل می خرد و دستمال کاغذی می خرد برای توی کیفش ، ماشینش . و تمامی ندارد .
انگار قرار نیست دخترک های کبریت فروش تمام شوند .
<زنگ انشاء 4>: فقر