دوشنبه طلایی

حالم خوب است . وقتهایی که فکرش را نمی کنی ، گلدان یاس رازقی ات به ناز ، یکی از گلهایش را باز می کند . فکرش را نمی کنی ، و کسی به دیدنت می آید و تمام شادیش را به سلولهای بدنت منتقل می کند . حالم خوب می شود وقتی حرف می زنیم ، چای می خوری ، من هندوانه می خورم ، تو عدسی می خوری ، من شیر و کیک می خورم . تو حرف می زنی ، من گوش می دهم . من حرف می زنم ، تو گوش می دهی .و جریان دوستیمان ، من را گرم می کند . همه چیز را فراموش می کنم . نامم را ، زندگیم را و گاهی کودکم را . برمی گردم به روزمرگی های قبل از ازدواج و تو می آیی به روزهای من در بعد از ازدواج . و این راه دوطرفه انرژی می دهد به هر دویمان. تو با دیدن وسایل دخترم شاد می شوی و من تصمیم های تازه ات را دوست دارم .کم است اما همین برای من یک دنیاست وقتی اینهمه از کارت می زنی و می آیی به من که این کنج با دخترم تنهایم. دخترم تو را می شناسد . خاله اش را می شناسد و وقتی صدایش را می شنود ، تکان می خورد ، شاید چشمهایش را چند بار باز و بسته می کند و حتما از خواب بیدار شده است .روزم ساخته می شود و با رفتن خاله ات ، دوباره من و تویی هایمان شروع می شود .