ساعت زمستان

دیشب جور عجیبی بودی .دو قلپ شیر می خوردی و بعد من را با دکمه های سیاهت نگاه می کردی ، روبان بلوزم را می خوردی و بعد دوباره شیر . خنده ام گرفته بود و از خنده ام مردخانه بیدار شد . تو هم می خندیدی از شادی من . دوباره شیر ، روبان و حالا گوشه ملافه متکای من هم به خوردنت اضافه شده بود .و بعد صدایی در تاریکی شب . باید عوضت می کردم . در اولین شب بلند زمستانی خوابمان را پراندی دخترک.
امروز اول دی ماه است و منتظرم ساعت چهار بار بنوازد .من با تو راز فصلها را می دانم و حرف لحظه ها را می فهمم.
کنار من دراز کشیدی و با توپت بازی می کنی.