;کار تقریبا عصرانه ما همین شده ، کالسکه رانی  دخترکمان در پارک ،

ترسم از خوابهایم روی تخت خانه خودمان است ، آنقدر واقعی و عجیب است که برای کسی تعریف نمی کنم . و معمولا هم اتفاق می افتد یا افتاده است .

روزهای قدیم گذشته و من بهشان دیگر فکر نمی کنم (این را دروغ گفتم).

توی خانه راه می رود و می گوید ماما ، ماما و من جواب می دهم : بله ، جانم ، و همین طور تا شب ادامه دارد.

فیلمی که ما را می خنداند فقط برای خندیدن بود و بس : نهنگ عنبر.

کتاب این روزهایم : کاش کسی جایی منتظرم باشد ...

کاش..