محله تازه

امروز که در خیابانها می چرخیدم و از این اداره به آن اداره می رفتم که کارهای مزخرفی که مجبوریم را انجام دهم ، از این امضا بگیرم و از این اتاق به اتاق بشوم، از این ساختمان به آن ساختمان بشوم،

به خودم می گفتم این خیابانها ، این آدمها، اینها ترسناک نیستند، فقط آشنا نیستند. با اینکه دفعه سوم یا چهارم بود اما هر جا را راحت پیدا می کردم، می رسیدم. باز به خودم می گفتم می توانی اینجا را به عنوان محل زندگی بپذیری ، مگر چه فرقی دارد؟

اصلا خانه چه معنایی دارد؟

برای من که بیشتر ساعات روزم را کار می کنم چه فرقی می کند شب کجا بخوابم؟

تنها همسایه ای نباشد که آزار بدهد، 

فقط همین.