خوش به حال توس

امسال من نماز لیله الدفن خواندم. کارم این بود که هر شب یا یک شب درمیان برای آدمهایی که می مردند نماز لیله الدفن بخوانم. آیه الکرسی می خواندم با سوره انا انزلنا خواندم. باورم نمی شود امشب هم برای شجریان نماز خواندم. امشب کمی آرامتر بودم. 

توانستم به خودم مسلط شوم و کارهایم را انجام بدهم. بروم و با آدمها حرف بزنم.

اما چه غم سختی است که نتوانی در هیچ مراسمی شرکت کنی.

آدمهای خوب زندگی مان یکی یکی دارند به خاک سپرده می شوند و بعد ما می مانیم . بدون هیچ تکیه گاه .

ما می مانیم بی هیچ.