منتخب داوری

امشب خوشحالم. انگار بعد از این همه سال آن چیزی که دنبالش بودم دارد اتفاق می افتد. هنوز به آن نقطه امن نرسیده ام اما بین صد و نود و شش تا نوشته ، انتخاب شدن ده نوشته که یکیش مال من بوده ، ضربان قلبم را بالا برد. انگار که توی بخت آزمایی برنده شده باشم. نمی دانستم به که بگویم، به چه کسی خبر بدهم! هیچ کس نمی داند . در زندگی من چه کسی می داند که شبانه روز دارم می خوانم و می نویسم تا بالاخره در چهل سالگی آن لحظه ای که مال من بود اتفاق بیفتد.

واقعا پشت تلفن زبانم بند آمده بود. 

نماینده طاقچه هم خوشحال بود انگار.