که من عاشقترینم

وقتی ساعت هفت شد من قلبم داشت تاپ تاپ می کرد که این بار چه چیزی گفته بودی که تا چند وقت شبها موقع خواب بهش گوش بدهم. رسیدم به دقیقه ای که می دانستم فقط من و تو می دانیم چه کلماتی است. آه کلمه ها، کلمه های جادویی. کلمه هایی که از راه دور عاشقم کرد. آخ خدای من ! دستهایم از سرما یخ زده بود. انگشتانم کار نمی کرد اما گوشهایم تیز شده بود. نفسهایم به شماره افتاد. آسمان قرمز شده. هوا آنقدر سرد شده که دلم می خواهد فرداصبح که بیدار شدم برف باریده باشد . از این سر تا آن سر تهران برف نشسته باشد و من هدفون به گوش به کلمه ها فکر کنم  و باز هم بنویسم و بنویسم. آنقدر جان داشته باشم که تا ابد بنویسم و تو بخوانی. اشکهایم بند نمی آید. این چه روزهایی است؟!