آه از این لحظات بی کلمه ماندن.

سرم درد می کند. در قسمتی از قصه گیر کرده ام. نمی توانم درستش کنم. نمی توانم طوری بنویسمش که خوب از آب در بیاید. سرم دارد منفجر می شود. دلم گرفته. می خواهم گریه کنم. چند تا کتاب تازه ای که خریده بودم برایم رسید. کتابخوانیم به زیر صفر رسیده . اما صفحه اول کتاب باد نویان را خواندم برق از سه فازم پرید. چقدر خوب نوشته بود. چه جملات قشنگی. چه عبارات باشکوهی. چرا من نمی توانم اینطور بنویسم؟ سرم برای همین بیشتر درد گرفت. بیشتر لرزیدم. خیلی تنهایم. احساس تنهایی می کنم.می خواهم دیگر فقط بخوانم. فقط و فقط.