به همه شماهایی که اینجایید زنگ زدم و هر کدام با شادی و خوشحالی های منحصر به خودتان باهام شادی کردید، و بهم گفتید بهت خوش بگذرد. آنقدر بهم چسبید صدای تک تکتان که حد نداشت. فقط یک نفر ماند که می دانم، شاید حالش آنقدر خوب نیست که با من شادی کند، اما من تمام سعی ام را میکنم که شادی به همه سرایت کند. کاش صدایت را می شنیدم. جرات نکردم زنگ بزنم، میدانستم جوابی هم نخواهد بود. اما به یادت تمام سنگفرش خیابانهای منتهی به میدان اصلی شهر و استقلال و هر جا که دوست داشته باشی و وقت کنم خواهم رفت و با صدایت کیف خواهم کرد. 

در بزرگراه محترم همت ، ترافیک خیلی سنگین است. به خانه خواهم رسید؟

آیا چمدان خواهم بست؟

به پرواز چی؟؟