گذشته ها گذشته .

نمی دانم چرا باید در مورد روزی بنویسم که پنج روز دیگر بگذرد پنج سال از آن می گذرد .پائیز بود مثل حالا و سرد و باران تازه باریده بود و دو روز بود از روز دانشجو گذشته بود و من حال و هوای این چند سالم را نداشتم ، من آنقدر دلمرده بودم که هر چه بگویم باورتان نمی شود ، که گاهی از دلتنگی غروبهای پائیز آنچنان گریه می کردم که انگار چیز مهمی را از دست داده ام .که کسی پیدا شد که پیامبرم باشد و حرفهای قشنگی زد و من آن روز برای اولین بار دیدمش . آذر بود و خزید و خز آرید که هنگام خزان است را هنوز بلد نبودم بخوانم . و هنوز نمی نوشتم . می نوشتم اما خیلی بدتر از حالا . عاشق شده بودم . عشقی که برای اولین بار همه چیزش عجیب و غریب بود و حالا چرا باید اینها را برای شما بگویم . نمی دانم . شاید دلم برایش تنگ شده  .از آن روز فقط یک گل سرخ خشکیده باقی مانده و پیامبری که تا همیشه ماند .هر جا هست خوشبخت و سلامت باشد .