حالا همین بدن رنجور بیمار، خسته و از پا افتاده، از نفس افتاده، دیگر میل به زندگی ندارد. از دنیای آدمها می‌ترسم. از آدمهایی که دوست داشتن را تکه تکه می‌کنند و در چمدان جا می‌دهند.