زیر دوش که می ایستم ، بوی عرق و خون و شکلات می دهم ، 

  از گرمای هوا ، شکلات مرسی توی کیفم آب می شود و تمام خاطراتم بوی تلخی شکلات می گیرند ، تمام شعرهایم ، غصه ها و دردهایم ، داستانهای بی سر ته ام .موبایل بنفش ام شکلاتی می شود .برگه سونوگرافی که هنوز به دکتر نشان نداده ام . ماتیکهایم ...انگشتانم را توی دهنم می برم . اما دیگر همه چیز آغشته شده و پاک شدنی نیست .مثل بعضی چیزها که در زندگی هیچ جوری پاک نمی شود ، و هر کار می کنی که از بین بروند باز هم آن ته ها چیزی مانده .