قول می دهم یادم بماند

یادم باشد که عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد . و تو الان در من پنهانی و آنقدر کوچکی که کسی متوجه نمی شود . تو عشق منی که نهانت کرده ام . یادم باشد که اگر تو راحت آمدی و کمی سخت ماندی و ماندگار شدی و سخت بدنیا می آیی و بعد از آن را نمی دانم چه خواهد شد . تو باید بگویی که بعد از آن چه خواهد شد . کوچک بی نامم ، یادم باشد که درست است که تو در درون من بزرگ می شوی و قد می کشی ، درست است که من می شوم مامان خانوم ، اما تو مال من نیستی . تو می شوی ، خودت .رها و آزاد . من که طعم فرزندی را کشیده ام ، می دانم و امیدوارم تو را اسیر خواسته ها و آرزوهای خودم نکنم . آرزوی تو ، بشود آرزویم . خوشبختی و عشق تو بشود ، خوشبختی و عشق من . من می دانم ، یادم هست که مثلِ همه مادران دنیا ، خواب را بر خود حرام خواهم کرد ، اگر تب کنی . می دانم ، از خودم خواهم گذشت و به خاطر تو ، همه چیزم را می دهم اما دلیل نمی شود که منتی باشد . من اینها را برای خودم و بعد برای تو دوست داشتم و دارم که انجام می دهم .
 وقتی که توانستی کلمات را بخوانی و بفهمی ، امیدوارم به قول هایم عمل کرده باشم و یادم نرفته باشد . گر چه آن زمان  گَرد پیری بر سر و رویم نشسته .
یادم باشد که... در <زنگ انشاء3>