برای گلاره عباسی و دیگران

شب می خوابی، صبح بیدار می شوی، کلماتت دزدیده شده، نقاشیهایت کپی شده، عکسها، مجسمه ها، طرحها و نوشته هایت. فرقی نمی کند ، هر چه نتیجه زحمت فکر و احساس و عقل باشد، حاصل تلاش و پشتکار و شب نخوابیدنهایت باشد ، در این سرزمین در عرض چند ثانیه کپی می شود. آنوقت می آییم می گوییم چرا ما جهان سومیم ؟ چرا ما پیشرفت نمی کنیم ؟ چرا ما ؟ چرا ما ؟

چون این ما تشکیل شده از ما ی معمولی که با زندگی معمولی می خواهیم به جایی برسیم اما دیگرانی هستند که خیلی راحت و بدون خلاقیت  و بدون هیچ تفکری با استفاده از شهرت در هر زمینه که این روزها در بازیگران و کارگردانان و هنرمندان غیر اصیل بیشتر دیده می شود. 

ما نمی توانیم اعتراض کنیم!!! ما باید همین که نفس می کشیم و بهمان اجازه داده می شود زنده بمانیم ، به همین حق قانع و راضی باشیم. من نه نویسنده ام و نه هنرمند. من یک معمولی درجه پایین هستم که حق کپی رایت برای من نیست. برای از ما بهتران است. 

فرهنگ در این جامعه دارد آرام آرام جان می دهد و این جامعه که در آن فرهنگ بدست مردمان این چنینی افتاده ،  باید فاتحه اش را خواند.