بگو که خورشیدک من خانه را روشن می کند

صبح که بیدار شدیم مامان رفته بود. بعد بهم پیام داد که هنوز هواپیما پرواز نکرده و فرودگاه خیلی شلوغ است. و بالاخره بعد از سه ساعت تاخیر پرواز کرده بود و رسیده بود نجف و همان موقع از هتل بهم پیام داد که رسیدیم و خیالم راحت شد. از وقتی مامان این گوشی سامسونگ جدید را خریده عکس می گیرد و توی گروه مان می فرستد و خنده ام می گیرد و بیشتر عکسهایش تار می افتد. اما بعضی وقتها هم عکس های خوبی می اندازد مثل دو هفته پیش که رفته بود کنار دریا. 

بیدار که شدم بابا هم نبود. چای داغ بود. خورده بود و رفته بود. می دانستم می خواهد برود مادر را ببیند. بهش پیام دادم من دارم می روم خانه شما کجایین؟ تا پیام را دادم خودش بهم زنگ زد که من مادر را دیده ام حالا می روم باغ. من تند تند تمام بهم ریختگی های مهمانی شب قبل که برادرهایم آمده بودند ، جمع کردم. دیشب تا توانستم با فندق عمه بازی کردم. صورت گرد من تا باهاش حرف می زدم از خنده غش می کردم. دلم می خواست توی بغلم فشارش بدهم آنقدر که شیرین و خوردنی است. وقتی می آید دنیایم بهشت می شود. انگار که دیگر آن غمگین همیشگی نیستم. سر شام هم بغلش کردم تا مامان و بابایش شام بخورند. دارد بزرگ می شود و یاد گرفته غلت بخورد. 

بعد از جمع و جور کردن خانه راه افتادیم. سر اذان ظهر رسیدیم خانه. دم گلفروشی برادران رجبی ایستادیم و من برای خودم آفتاب گردان خریدم و دخترک هم یک مدل گلهای ریز که من را یاد توت فرنگی می اندازد برداشت و تا رسید به خانه آن ها را توی گلدان گذاشت. منم گلهایم را ، خورشید هایی که اول پائیز به خانه آورده بودم با عشق در گلدان گذاشتم. خیلی وقت بود برای خودم گل نخریده بودم. و حتی عکس نگرفته بودم. 

بعد از ولو شدن شروع کردم به آشپزی. عدس پختم، لوبیا و نخود خیس کردم برای آش رشته فردا. یکهو هوس کردم . ماکارونی پختم که پاستا درست کنم دیدم خامه ندارم . و یک عالم چیزهایی که در یخچال ته کشیده بود. لیست نوشتم و برای مردخانه فرستادم. هنوز منتظرم تا خریدها را بیاورد و پاستا را برای ناهار بخوریم.