پنجره را باز کردم. نسیم خنکی می وزد. هوا ابری است. اما نور خورشید می تابد رویم . روی چشمهایم . پرده کنار می رود. نور و سایه باهام بازی می کنند. 

بی فکری و بی خیالی.

انگار من همیشه تنها بوده ام. 

چقدر خوب است.

حتی اگر کمی از حرفهای همسن های خودم ناراحت شوم.

۱۴۰۰/۴/۲۶