دومین روز فصل نو

فنجانی که هدیه از بهترین دوست و روزهای خوبم است - رویش نوشته: چیز زیادی نمی خام فقط پیشم بشین - را چای می ریزم ، یک چوب دارچین هم می اندازم . دستهایم بوی آبگوشت می دهند .از وقتی کلاسهای تابستانم تمام شده و کلاس تازه ای شروع نشده وقت دارم که وقت تلف کنم . توی خانه لم بدهم و پاهایم را دراز کنم و تلویزیون تماشا کنم .البته دیروز به سرم زد که کشوهایم را مرتب کنم و کیف داشت . مرتب شدند . بلوزها و لباسها، دامن های کوتاه و بلند ، شلوارک و شلوارها . دست درد گرفتم . لباسهای شسته را به چوب لباسی زدم . زیر تختم هر چی که خواسته بودم دیده نشود ، چپانده بودم . مرتب کردم . سی دی ها ، ملافه های اضافی و روتختی سنگین تختم را جمع کردم . و هر جا را که می شد گردگیری کردم . امروز هم خانه بودم .می دانستم مامانش همین حوالی کلاس دارد و بین کلاسهایش - زمان ناهار - خالی است . اس ام اس زدم که ناهار بیاید ، مهمان باشد . تصمیم گرفتم نان تازه سنگک دو رو خشخاشی بخرم و آبگوشت بار بگذارم .حدود ظهر آمد و سه هم رفت . با هم ناهار خوردیم و من به خاطرات تکراری و غیرتکراریش لبخند می زدم . خوب بود . همین .