تمام می شوم

من از روزی می ترسم که نتوانم تاب بیاورم و قلبم نتواند تاب بیاورد و مثل امروز مغزم داغ کند و احساس می کردم هر لحظه رگهای سرم در حال پاره شدن هستند و دستم می سوخت و هنوز هم می سوزد.

شاید هیچ کس باورش نخواهد شد که من چه آدمی شده ام و از تنفر پر شده ام و هر بار که دستم را بلند می کنم و اینبار او هم دستش بلند شد.

این زندگی بی حاصل پر از فریاد را باور ندارم. این روزهای تاریک پر از درد را نمی خواهم. خودم را نمی خواهم.

اشکم بند نمیاد. خدا را شکر که فکر می کردم سنگ شده ام ولی این روزها قلبم رقیق شده آنقدر که با هر نوحه ای می شکنم و خدا را شکر که از فردا هر چه گریه کنی به پای محرم می نویسند و کسی نمی پرسد چرا اشک می ریزی که گریه بر حسین درمان همه دردهاست.

برایم نوشتند و این روزها من در زندگی بازنده ام و دیگر هیچ رنگی نخواهم دید.

به نقطه ای رسیده ام که در حال ذوب شدنم و 

آب شدنم

تبخیرشدنم

و می خواهم تمام شوم.