براى حامد اسماعیلیون

هفت روز شد که صداى پریسا و ری را نشنیدى. هر بار با دیدن عکسها دلم مى ریزد. چه روزهای سختی است خدایا.  نوشته ها فقط اشک مى آورد و درد بهتر که می نویسید آقای دکتر. بنویسید شاید که مرهم کوچکی باشد برای این مصیبت و دوری . درخت زیبای محبوبتان که از پنجره می دیدید

جای خالی دخترک در مدرسه، در خانه.

خدا به شما صبر بدهد. دکتر داتیس را شروع کردم به خواندن و هر چند صفحه یاد احوال این یک هفته تان می افتم و بغض می کنم.

هر چه بگویید بهتان حق می دهم اما شما چه صبور و باوقار درد می کشید.