زندگی موازی

بهم گفتی من دلم می خواست وقتی سن تو بودم کسی بود که این حرفها را بهم می زد. بهم گفتی الان خوابی و وقتی می فهمی که دیر شده است.

حرفهایت همانها بود که یووال نوح هراری می زد. قبلترش هم تو می گفتی. 

حرفهایت را می شنیدم ، می خندیدم از شادی شنیدن صدایت. درد و ناله داشت بیشتر حرفهایت. 

چون حق با تو بود سکوت می کردم.