پرنده بودنت را فراموش نکن

فرودگاه شلوغ من، به همهمه ها عادت نکن. این ها گذراست. به صدای دلت گوش کن. به خداحافظی فکر نکن. بالاخره همه ما روزی می رویم. خداحافظی می‌کنیم با همه دنیا و از این روزها جدا می‌شویم. 

اما تو با همه مختصات ، نبوغ و شاعرانگی هایت، با همه دردها و رنجها و تنهایی هایت ، از اینجا کنده خواهی شد. بالاخره از این روزهای سیاه جدا خواهی شد و یک روز قشنگ پرواز کردنت را خواهم دید. منتظر آن روز اوج گرفتنتم نه سقوط کردنت. به این فکر کن . به نوشتن های ممتد و ادامه دارت ، به ماجراهای جدیدی که می خواهی خلق کنی. بالاخره روی پاهایت می ایستی و بال هایت را باز می کنی و می پری.