قرقره رویاها

دلم گرفته. انگار هفته پیش بود که در ساحل کارتاکوی داشتم قدم می زدم و آبی آسمان آنجا دلم را برده بود. 

خاطرات آنجا مثل رویایی فراموش نشدنی هر شب برایم زنده است.

حالا موقع پس دادن قرضهایم به باباست. سیصددلاری که بهم داده بود را باید بهش برگردانم. 

تمام کیف کارکردنم به همین خواهد گذشت. همه امسال را باید پولهایم را جمع کنم برای سفر بعدی . حالا هر شب رویا دارم.