the second life

می گویید : اگر آلزایمر نگیرم هیچ وقت فراموشتان نمی کنم .و من سعی می کنم که هیجان حرفی که آقای جوکار بهم گفت را نگه دارم . حتی الان که صدایتان را دوباره شنیدم باز هم نگفتم .ازم پرسید تولدت به میلادی ؟ من سریع گفتم چهارده مِی . و او چند تا جمع و تفریق کرد . به عدد دو رسید و زل زد به چشمهام (مثل وقتی که شما بهم نگاه می کردید و خنده ام می گرفت ) و گفت :این دومین باری است که تو بدنیا آمده ای . موهای تنم سیخ شد . امروز به چشمهای شما خیره نشدم . شاید دلم نمی خواست بفهمید که درونم چیست . باز هم می پرسید خوبم و من با لبخند می گویم مرسی .و هی فکرم به آلزایمر می رود . یعنی کسانی که فراموشی می گیرند حتی دوستانشان را نیز فراموش می کنند ؟ تصوری از آنها در ذهنشان نیست ؟ و دلم می خواهد کسانی که دوستشان دارم هیچ وقت فراموشم نکنند .مثل تو !