بر باد دادم

می خواهم زنده بودنم را بمیرم ، و این دو روز چه تصمیماتی گرفتم ، زنده گی یا بهتر است بگویم مرده گی ام شده کلاس داستان نویسی ، کتابخانه موزه معاصر و چهارراه جهان کودک ، یاد خاطرات شش سال پیش ، با گلدان یاس رازقی و اه ، چه مزخرفاتی ... 

به یک باره فرو ریختم و از خودم و عاشق شدنم ترسیدم و خواستم همه چیز را با هم تمام کنم . زندگیم و عاشق بودنم و تمام رویاهایم ، دیگر حوصله ارشد خواندن هم ندارم .دریغ از یک کلمه ،  

از جلوی پنجره که عبور می کنم ، تو نیستی و من به صدای شادت که از آن سوی کوه ها می آید حسودیم می شود ، تو که به ندیدنم عادت کرده ای ، و من باز الکی عاشق می شوم و تمام فکرها و گریه های این دو روزه را فراموش می کنم ،  

با این صورت پر غصه و درد ترجیح دادم تنها باشم .