حالا دیگر تمام جنگلهای کاج سبز سبزند . دیگر برفی ندارند . سفیدیها رفت . مثل دلتنگیهای زمستانی که رفتند و جای خود را به دلتنگیهای بهاری دادند . آری . دلتنگی هم با تغییر فصول ؛ عوض می شود .دلتنگی زمستانی همیشه انتظار است .انتظار رسیدن بهار . سبزی و شادی که همراه بهار است . دلتنگ جوانه ها و شکوفه ها شدن و دلتنگ خنکی نسیم کنار دریاهای آزاد .دلتنگ روزهای خوب عید و هفت سین و عیدی گرفتن . و بهار می رسد . همه اینها را با خود می آورد .و دلتنگیهای زمستانی را با خود می برد اما امان از دست بهار که وقتی خودش می آید سوغاتی اش را نیز همراه دارد . دلتنگی بهار مثل از دست دادن روزهای سرد و خاطره انگیز زمستانی . و اینکه در دل سرما دست گرمی بود که دستانت را می فشرد و حالا همه اینها را از دست داده ای . چیزهای خوبی را از دست می دهی و شاید باز هم چیزهای خوبی بست می آوری . دور عجیبی است زندگی . و همیشه تکرار این ماجراهاست . دلتنگی روی دلتنگی . مگر آدم چقدر دل دارد ؟ چقدر زندگی می کند که تمام روزهایش صرف تکرار و روزمرگی شود ؟ اما خودمانیم ها ؛ تکرار دلتنگی ها هم عالمی دارد .