دایره

از من عبور می کنی ، عبور می کنی چه آسان ، خب ، ساده است ، مدتها گذشته و من را نمی شناسی ، از من عبور می کنی انگار که از کنار یک غریبه می گذری ، از کنار یک دختر ک ساده دست فروش عبور می کنی ، شاید خرید کنی یا نه ، دست خالی بگذری ، از کنار پیرزنی قوز کرده که سلانه سلانه پیاده رو را طی می کند ، عبور می کنی ، حتی متوجه نمی شوی که او می خواهد از خیابان عبور کند ، از کنار دختر بچه های شیطان عبور می کنی که تازه از مدرسه تعطیل شده اند و صدای جیغشان  همه جا را پر کرده . می گذری ، چه راحت ، چه بی خیال ، بی فکر و بی هوا ، از زن روسپی که مستأصل است ، که سرما استخوانهایش را خشکانده ، که باد ، اشکهایش را برده ، رد می شوی از کنار زنی که سر چهارراه ، بچه ای روی کولش خوابانده ، اسفند دود می کند ، حتی لحظه ای هم توقف نمی کنی تا چشم در چشم زن بیاندازی ، سرت را بر نمی گردانی که به دستهای دخترک فال فروش نگاهی بکنی ، عجله داری ؟ نمی دانم ، نمی دانم ، اما فراموش کرده ای ، فراموش کرده ای که از من عبور می کنی ، روزی من برای تو ، یک نفر بودم ولی اکنون هزاران زنم که تو هر روز از کنارشان می گذری ، از همان روز که از من عبور کردی ، من هم شدم یکی از آنها ، همه آنها ، شدم زنی خسته از روزمرگی زندگی و وزنه ای برداشتم و نشستم روی پله ای تا شاید تو دلت بخواهد خودت را وزن کنی ، من همانم که آویزان کیف تو می شوم تا از من آدامس بخری ، من پیر شده ام آنقدر پیر که لحظه ها دیگر درکم نمی کنند ، و چین و چروکهای صورتم ، طراوت قلب و عشقم را پوشانیده ، من بچه ای را بغل می زنم و از این چهارراه و خیابان می گذرم و دود به حلق مردم می دهم تا چشم نخورند و چشم حسودانشان بترکد ،  تو من را نمی شناسی، صورتم را بخاطر جذام جدایی پوشانده ام ، و تو چه بی دغدغه عبور می کنی ، بی نگاه و لحظه ای درنگ و من را جا می گذاری ...