هنوز می شود

پائیز به این زیبایی ندیده ام .با هیچ کلمه ای نمی توانم توصیفش کنم .

 این روزهایم مثل برق و باد می گذرند و من دیگر دست از نِک و نال برداشته ام ، حتی پایم که توی خواب می گرفت بعضی شبها خوب شده ، صبحها که بیدار می شوم شعر زردها بیخودی قرمز نشده اند ِ نیما را می خوانم و بعد قرار است کمی به خودم فکر کنم ، تا بیایم بجنبم به خودم باید شال و کلاه کنم بروم دانشگاه ، روز اول تمرین احساس حماقت شدید کردم و شب اول هم گریه کردم ، شاید هم از هیجان بودن با شما بود که قلبم را مثل یک گنجشک کرده بود و هیچ جوری آرام نمی گرفت ، تازگیها طوری دیگر در درونم با شما حرف می زنم ، توی دلم هی قربون صدقه اتان می روم ، و لحظه ها را زندگی می کنم . کی دیگر شانس بیاورم و سر کلاس شما بنشینم ؟ پس هر لحظه اش برایم خیلی گران قیمت است . 

 خوش به حال شما که پشت پنجره اتاقتان برف دارید.