آن روی سکه

من لباس پوشیدم ، آرایشگاه رفتم ، عصبانی شدم و مثل همه عروس ها،همه دردسرهای یک مراسم عقد را چشیدم ، کلی کادو گرفتم ، کلی لوسم کردند . عکس انداختم . می بینی هنوز عادت نکرده ام که جمع ببندم . من دیگر تنها نیستم و من شده است ما . گاهی به خودم می آیم وقتی دارم کارهای روزمره ام را انجام می دهم و یادم می افتد که هی تو دیگر ازدواج کرده ای و دغدغه هایت دارد عوض می شود مثل قیافه ام که هر کس می بیند تعجب می کند و باورش نمی شود این همان آدم قبلی باشد . دلم تنگ می شود برای روزهایی که به تنهایی عادت داشتم و حالا دارم به تنها نبودن عادت می کنم . که گاهی خوب است و گاهی تحمل . آرام طی می کنم . سعی می کنم بیشتر به رفتارهایم فکر کنم . به رفتارهایم که بیشتر از قبل دیده می شود .حالا وقت دارم تا زمانی که به خانه خودم یعنی خانه خودمان برویم که خودم را بیشتر ببینم و اصلاح کنم .