هر وقت دلم مى گیرد با خودم با تو حرف مى زنم و تو را در موقعیت هاى زندگىم مى گذارم.

یعنى ما نمى توانستیم دوام بیاوریم؟

یعنى قلب من تاب نمى آورد

پس چگونه مى توانم اینهمه درد و رنج و نادانى را تحمل کنم؟؟؟ چرا اینطورى شد؟

تو هم همین را مى خواستى؟